کد مطلب:102478 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:304
«و علیكم بالصبر، فان الصبر من الایمان كالراس من الجسد و لا خیر فی جسد لا راس معه و لا فی ایمان لا صبر معه.»[1]. و بر شما باد به پایداری و شكیبایی، زیرا پایداری مانند سر است برای تن، نه در تنی كه سر با آن نباش خیری هست و نه در ایمانی كه با شكیبایی همراه نباشد. «لایعدم الصبور الظفر و ان طال به الزمان.»[2]. شكیبا پیروزی را از دست ندهد، اگرچه روزگاری دراز بر او بگذرد. صبر و ظفر هر دو دوستان قدیم اند (حافظ) [صفحه 385]
صبر در فرهنگ اسلامی، به معنی تحمل ناملایمات و زیر بار خواری رفتن و پذیرش هربار نیست. صبر به معنای پایداری و ایستادگی در برابر سختی ها و پذیرش آگاهانه و ارادی دشواریهاست. شكیبایی اگر به معنای پایداری به كار رود، برابری درستی برای صبر است ولی اگر به معنای «بنشینم و صبر پیش گیرم دنباله ی كار خویش گیرم» باشد، جنبه ی منفی دارد و مانند پرهیزكاری است برای تقوا كه تنها یك جنبه از آن حقایق بزرگ و مفاهیم گسترده را بیان می كنند. امام درباره ی صبر می فرمایند:
بر اثر صبر نوبت ظفر آید
صفحه 385.